Supply chain-modellen werden aanvankelijk ontworpen op basis van voorspellingen die sinds COVID achterhaald zijn. Tijdens de pandemie vonden er veel veranderingen plaats die van invloed waren op zekerheden rond consumptie en verkoop. Er is een gevoel van kwetsbaarheid ontstaan door de globalisering en de onderlinge afhankelijkheid van de hele productieketen. De vraag is dan: kunnen we de effecten beperken?
Het belang van risico's in de toeleveringsketen
De toeleveringsketen omvat alles wat bedrijven in staat stelt om hun producten en diensten aan klanten te leveren - van de logistiek en transportmethoden tot de voorraden en leveranciers - met criteria voor kwantiteit, kwaliteit, deadlines en kosten. Het omvat alle fysieke, informatieve en financiële stromen die het proces vooruithelpen. Als belangrijkste kostenpost van het bedrijf maakt de toenemende complexiteit de toeleveringsketen tot zowel een prestatieverbeterende factor als een van de grootste risico's.
De risico's van een bedrijf kunnen worden onderverdeeld in drie hoofdcategorieën die specifiek zijn voor de organisatie en strategie, activa en opgelegde systemen. Binnen de systemische risico's vallen natuurrampen, geopolitieke uitdagingen en risico's in de toeleveringsketen.
Sommige toeleveringsketens, die voorheen als 'stabiel' werden beschouwd, zijn sinds de pandemie drastisch veranderd. Gezondheidsrisico's zijn niet volledig geëlimineerd, de geopolitieke situatie is opgelaaid, inflatie heeft voor verstoringen gezorgd - de lijst gaat maar door. In heel Frankrijk wordt het capaciteitsrisico - ook bekend als het onvermogen om klanten van dienst te zijn door ontbrekende onderdelen aan jouw kant - gezien als een primaire zorg. Dan komen cyberrisico's, planningskwesties en de geopolitieke situatie, die wegen op de industriële wereld.
We hadden al een paar incidentele waarschuwingssignalen gehad, waaronder Fukushima voor halfgeleiders en de brand bij een leverancier van interieurcoatings voor de auto-industrie die de productie van voertuigen van de meeste Europese fabrikanten tot stilstand brengt. Idealiter zou de toeleveringsketen flexibel moeten zijn in het ontwerp van procedures, zodat ze indien nodig een stap kunnen overslaan als er zich problemen voordoen en toch door kunnen gaan.
Controle krijgen door partnerschap
Een betere beheersing van de risico's van de toeleveringsketen vereist een betere kennis van de plaats waar elk element wordt vervaardigd en dus van de geolocatie van leveranciers. Het betekent ook leveranciers vragen naar hun eigen risicopreventiemaatregelen. Het aangaan van een partnerschap versterkt het vertrouwen en moedigt samenwerking aan. Er is echter een grens, afhankelijk van contractuele afspraken. Als de RC verzekeringsinformatie van zijn leveranciers garandeert, wordt het onmogelijk voor de leveranciers van de leveranciers. Vooruitgang is mogelijk met Tier 2-leveranciers, zoals de luchtvaartsector laat zien, die vooroplopen met traceerbaarheidskwesties. Zelfs als het een declaratief compendium is, bevordert deze stap de dialoog met de verzekeraar.
De rol van verzekeraars
Verzekeringspolissen en verzekeraars spelen gedeeltelijk in op deze nieuwe uitdagingen. Het biedt echter geen volledige oplossing omdat er niet altijd voldoende dekking is. Veel toeleveringsketenrisico's zijn niet verzekerbaar. Verzekeringsmaatschappijen kunnen klanten alleen gebrekgaranties geven en dit geldt nu bijvoorbeeld alleen voor eersterangsleveranciers.
Verzekeraars stellen steeds hogere eisen op het gebied van preventie en bedrijven moeten transparant zijn om hun vertrouwen te behouden. Als de risicomanager terecht vraagtekens kan zetten bij de complexiteit van het beheren van een massale verzameling informatie, kan de oplossing wel eens uit de technologie komen.
Dankzij kunstmatige intelligentie (AI), die momenteel wordt getest, kunnen we hopelijk deze meervoudige en lange rapporten op een geautomatiseerde manier analyseren om de kritieke elementen eruit te halen. Dit zal het ook mogelijk maken om sneller beslissingen te nemen en dus het reactievermogen en de flexibiliteit te verbeteren.
Nieuwe paradigma's
Deze wijdverspreide verschuiving naar meer flexibiliteit versterkt de functie van een risicomanager. We gaan van een inkoopbenchmark tegen de beste prijs naar een planning die anticipeert op de risico's van onderbrekingen en tekorten. Deze complexiteit is een integraal onderdeel van risicomanagement. De risico's van de toeleveringsketen moeten dus geleidelijk worden meegenomen in het algemene management, de inkoopafdeling, de financiële afdeling en nog veel meer.
Tags: consumentenproducten, Frankrijk, Productie, toelevering, toeleveringsketen