De golf van activistische aanvallen op beeldende kunst in grote Europese musea vorig jaar mag dan tot bedaren zijn gekomen, maar het vandalisme herinnert ons eraan dat zelfs de meest kwetsbare objecten uit de geschiedenis voortdurend worden blootgesteld aan bedreigingen. Sedgwick bevindt zich in een goede positie om te helpen dergelijke risico's te verminderen en te zorgen voor de financiële waardebepaling van objecten en de kostenberekening van incidenten wanneer schade wordt ontdekt.
Gelukkig bereikten de activisten die in oktober Van Goghs "Zonnebloemen" en in mei de Mona Lisa aanvielen nooit de eigenlijke doeken van de werken, omdat beide achter glas beschermd zijn. Alleen de lijst van "Zonnebloemen" werd licht beschadigd.
Het is misschien een verrassing dat vandalisme op kunstwerken in musea niet ongewoon is, maar dat er zelden ruchtbaarheid aan wordt gegeven. Zoals we schreven ten tijde van het "Zonnebloemen"-incident, kan het moeilijk zijn om het aantal schadegevallen of de omvang van de schade te kwantificeren omdat de nationale musea vaak de verzekeraars zijn van hun eigen collecties, waardoor deze daden niet worden gerapporteerd in de publieke sfeer.
Op dezelfde manier wijzen trends in de onroerendgoedsector op verliesgebeurtenissen aan de boven- en onderkant van de markt, waarvan de agenten aan het zicht onttrokken zijn - een netwerk van letterlijke 'movers and shakers' van wie de identiteit misschien onbekend is, maar wiens acties een stempel drukken.
Waar worden grote verliezen geleden?
In het topsegment neemt diefstal in opdracht toe. De rijken willen een kunstwerk dat niet te koop is, dus geven ze iemand de opdracht om het voor hen te halen. Deze verliespraktijken lijken niet op de kunstovervallen die je in films ziet, hoewel ze op kleinere schaal kunnen plaatsvinden (en waarschijnlijk met veel minder drama).
Omdat de meeste museale kunstwerken beschermd worden door de overheid - ze zijn simpelweg te waardevol om verzekerd te worden - worden deze gebeurtenissen met de grootst mogelijke discretie gerapporteerd; het is onwaarschijnlijk dat het publiek weet dat het werk vermist is. Als het werk eenmaal is weggehaald, kan het voor onbepaalde tijd op een aantal beschermde locaties verblijven, zoals op een superjacht in internationale wateren, waardoor het bijna onmogelijk is om het terug te vinden.
Aan de andere kant van het spectrum - in feite heel vaak op straatniveau - bevinden zich de schadeclaims. Deze claims worden zowel voor de commerciële als de residentiële markt verwerkt en zijn de meest voorkomende claims voor de grote en complexe schade teams van Sedgwick. Verzonden schades kunnen de vorm aannemen van beschadigde goederen of items die verloren gaan op weg naar de beoogde ontvanger.
Nu thuiswerken het nieuwe normaal is geworden, houdt de piek in thuisleveringen uit het pandemische tijdperk aan. Het is logisch dat een dergelijke vraag, aangewakkerd door de beloftes van de vervoerder om twee dagen (soms dezelfde dag) te leveren, kan leiden tot incidentele verliezen. Maar als je bedenkt dat het merendeel van deze leveringen wordt uitgevoerd door mensen met beperkte energiereserves, die met vrachtwagens en te voet door dichtbevolkte stedelijke omgevingen navigeren tijdens lange diensten, dan lijken verliezen bijna onvermijdelijk.
Wat zijn de oplossingen?
Vanuit het perspectief van schadeafhandeling is het moeilijk om nieuwe oplossingen te bedenken voor bovenstaande verliezen - de schade is al aangericht. Er wordt pas een oplossing voorgesteld nadat de schadeclaim is ingediend, nadat de schaderegelaar zijn beoordeling heeft afgerond en heeft vastgesteld hoe de klant het best kan worden geholpen.
Het kan echter nuttig zijn om na te denken over preventieve maatregelen die kunnen worden toegepast op een situatie of werkomstandigheden om de kans op schade te minimaliseren. Noem het reverse-engineering oplossingen voor complexe verliezen.
Bewustwording van potentiële risico's en de kwetsbaarheid van activa kan voorkomen dat een potentieel verlies escaleert of kan het zelfs helemaal voorkomen. Het is bijvoorbeeld onwaarschijnlijk dat verzekeraars een claim voor gestolen kunstwerken zonder formele beveiliging zullen honoreren. (We weten dat musea tegenwoordig meer beveiligingsmaatregelen nemen, waaronder een toenemend gebruik van technologie zoals op afstand toegankelijke camera's; hetzelfde geldt voor vermogende particulieren in hun huizen). Een pre-risk onderzoek kan rekening houden met het aantal beveiligers in de buurt van het kunstwerk. Als het werk wordt tentoongesteld tijdens een evenement van één nacht of een speciale tentoonstelling, is de aanwezigheid van een Sedgwick vertegenwoordiger ter plaatse misschien wel de meest strategische oplossing voor verliesbeheersing.
Bij zendingen is er meestal een duidelijker verband tussen de oorzaak en het gevolg van de schade, vooral als de primaire claim een verkeerde afhandeling is. Drukke agenda's maken het lastig om beschikbaar te zijn wanneer een pakket aankomt, maar dit is één oplossing die pakket voor een dichte deur zet. Een andere overweging is een dialoog met verzekeraars over de risicotaal in hun schadepolissen en hoe deze is geschreven. Misschien moet de nadruk worden gelegd op mishandeling, dat wil zeggen, het risico aan de kant van de chauffeur of koerier.
Verlies herkaderen als onderling verbonden
Als we uitzoomen naar deze situationele benaderingen van materiële schadepreventie, krijgen we een idee van de onderling verbonden aard van schadegebeurtenissen en wat ze zo complex maakt. Het toeschrijven van een verkeerd afgehandelde levering aan een overwerkte chauffeur leidt tot bezorgdheid over een chauffeurstekort, wat thema's bevat die we momenteel zien in de toeleveringsketen, met name in de vrachtvervoersindustrie. Welk probleem eerst oplossen?
Wereldwijd zal een gebrek aan goed opgeleid personeel meer kwaad dan goed blijven doen voor bedrijven, hun klanten en degenen die schade ondervinden. Het besturen van een vrachtwagen is geen eenvoudige baan; er te weinig voor betaald krijgen is niet bepaald motiverend. Laten we aannemen dat de vrachtwagen geladen is met waardevolle spullen. Voor deze chauffeur wordt het al snel duidelijk hoeveel stappen en punten er onderweg nodig zijn om de levering vlekkeloos te laten verlopen - de druk is groot. Niet elke ploeg is uitgerust om kunstwerken te verwerken. Niet elke art handler kan de vrachtwagen besturen.
Voor die stukken geschiedenis die niet onder glas worden beschermd, is het bepalen van de risicoblootstelling de sleutel tot behoud. Het is mogelijk om een aantal soorten schade aan eigendommen op te lossen - museumkunst die wordt gestolen, pakketjes die tegen deuren worden gegooid - als je de punten verbindt tussen personeel, beleid en tegenwoordigheid van geest.