Er is vandaag de dag een onderschatte bedreiging voor werkgevers waar niemand het over heeft: het spel pickleball. Hoewel ik een grapje maak over het feit dat pickleball een groot gevaar is, zouden HR-professionals en organisaties aandacht moeten besteden aan de letselrapporten en -trends als het gaat om programma's die ze ondersteunen of aanbieden in het kader van hun welzijnsprogramma's.
In 2020 meldde AARP dat 37,3% van alle werknemers ouder was dan vijftig (50) jaar. Van die groep was 15% ouder dan zestig (60) jaar. Als je een pickler bent (ook wel bekend als een pickleball liefhebber), dan weet je dat de meest voorkomende groep om het spel te spelen mensen boven de vijftig zijn. Volgens analisten van UBS zullen blessures door pickleball Amerikanen alleen al in 2023 bijna 400 miljoen dollar kosten, en dat zijn alleen nog maar de kosten voor de gezondheidszorg. Tussen de tienduizenden geschatte bezoeken aan de spoedeisende hulp en honderdduizenden polikliniekbezoeken met mogelijke operaties, is het van cruciaal belang om de verwondingen te begrijpen die verband houden met pickleball en die van invloed kunnen zijn op het personeelsbestand van een werkgever.
Meer lichaamsbeweging, meer blessures
Of het medische plan van een werkgever nu zelf gefinancierd is of volledig verzekerd, de onverwachte kosten kunnen hoger uitvallen als je de impact op de productiviteit, arbeidsongeschiktheid en verloren werktijd meerekent. De meest voorkomende pickleball blessures ontstaan aan de pols, het been of de schouder - ook wel musculoskeletale (MSK) blessures genoemd. MSK-blessures staan steevast in de top vijf van letselcategorieën voor werkgevers en komen meestal opde 2e of3e plaats als het gaat om het totale aantal ingediende claims.
De cijfers
Gebaseerd op gegevens van Sedgwick tussen juni 2022 en juni 2023, werden er meer dan 66.000 MSK letsels gemeld. Van deze 66.000 claims werd 66% (41.000) ingediend door werknemers die vijftig (50) jaar of ouder zijn. De gemiddelde duur van een MSK-letselclaim was 72 dagen en de gemiddelde kosten voor werkgevers voor alleen het invaliditeitsgedeelte bedroegen ongeveer $7.100 per claim. Als we aannemen dat 5-10% van deze claims gerelateerd waren aan pickleball blessures (gebaseerd op de USB rapportering) betekent dit dat werkgevers tussen 147.000 en 295.000 verloren werkdagen per jaar kunnen ervaren met een kostprijs tussen $14.000.000 - $29.500.000. Dit is exclusief de verloren productiviteit. Dit is exclusief het productiviteitsverlies dat gepaard gaat met werkonderbrekingen, wettelijke voordelen zoals betaald medisch verlof in bepaalde staten en mogelijk verlof onder de FMLA (Family and Medical Leave Act) en/of verlofprogramma's van de staat. Van 2022 tot 2023 waren spier- en skeletletsels (inclusief pickleball) het op twee na meest gerapporteerde type schadeclaim na zwangerschaps- en geestelijke gezondheidsclaims.
Wat dit betekent voor werkgevers
Afgezien van het verlies aan werktijd en geld, besteden werkgevers veel tijd en energie aan welzijnsprogramma's voor hun organisatie. Ze kunnen werknemers stimuleren om actiever te worden in de sportschool of recreatieve activiteiten aanbieden om het welzijn te bevorderen en mogelijk de medische kosten voor werknemers op de lange termijn te verlagen. Pickleball is slechts één voorbeeld, maar dit concept zou ook van toepassing kunnen zijn op andere activiteiten zoals basketbal, gewichtheffen, zwemmen, yoga, lid worden van een sportschool en het derde spoor van alle sporten in de bedrijfswereld, golf (diep ademhalen, mensen).
Werkgevers die - in een poging om hun totale medische kosten te verlagen en gezonde gewoonten onder hun personeel te bevorderen - prikkels geven aan werknemers die gezonde activiteiten ondernemen, kunnen erachter komen dat ze de kosten van hun ziektekostenverzekering verhogen, vooral naarmate hun personeel ouder wordt. Betekent dit dat werkgevers dit soort stimulansen moeten vermijden? Absoluut niet. Het betekent alleen dat ze hun welzijnsprogramma's grondig moeten herzien om een holistische aanpak te garanderen.
Terugkeer naar het werk en accommodatieprogramma's maken vaak geen deel uit van een wellnessaanbod. Dit biedt werkgevers de kans om het verhaal te veranderen. Het komt erop neer dat als je een incentive aanbiedt en de werknemer kan niet langer fysiek deelnemen, je andere redelijke methoden moet hebben om de incentive te verdienen.
- Ten eerste moeten werkgevers nagaan of hun programma's voor terugkeer naar het werk zijn afgestemd op letsels die niet door het beroep worden veroorzaakt. Dit kan intern worden geregeld of, wat vaker voorkomt, in samenwerking met de arbeidsongeschiktheidsverzekeraar van de werkgever, als deze voorziet in arbeidsongeschiktheidsuitkeringen op korte of lange termijn voor zijn werknemers.
- Ten tweede, zorg ervoor dat als een werknemer gewond raakt terwijl hij deelneemt aan een stimulans in het kader van een welzijnsprogramma, hij nog steeds in aanmerking komt voor deze stimulans volgens de bepalingen inzake redelijke normen van de Equal Employment Opportunity Commission (EEOC).
Het aanbieden van concurrerende voordelen zoals welzijnsprikkels is populair bij werkgevers en wordt gezien als een goede zaak. Net zo belangrijk is het om ervoor te zorgen dat deze programma's rekening houden met een vergrijzende bevolking. Om het spel te winnen, moeten werkgevers een holistische benadering van wellness voor hun organisatie creëren en blijven ontwikkelen. Met dat..."Pickle!"
Tags: Werknemer, Werknemersbetrokkenheid, Werknemerservaring, werkgever, werkgevers, Wellness, werkplek