Door Julie Ross, directeur internationale bedrijfsontwikkeling
De Europese Commissie lijkt nu routinematig de lijst van kankerverwekkende, mutagene of reprotoxische ("CMR") stoffen uit te breiden die verboden zijn voor gebruik in cosmetica in de hele EU.
De meeste van deze verboden stoffen zijn relatief onbekend, maar een groeiend aantal wordt aangetroffen in veel cosmetische producten.
De meest recente wijziging van de lijst van CMR-stoffen omvat een paar nieuwe bestanddelen die verboden zijn voor gebruik in cosmetica, ten uitvoer gelegd door Verordening (EU) 2021/1902 van de Commissie van 29 oktober 2021 tot wijziging van de bijlagen II, III en V bij Verordening (EG) nr. 1223/2009. Een van deze stoffen is lilial, of butylfenylmethylpropional, een ingrediënt dat in veel producten wordt gebruikt om een bloemengeur toe te voegen. Lilial is geïdentificeerd als een reproductietoxische stof die bij gebruik in grote hoeveelheden in zeldzame gevallen onvruchtbaarheid kan veroorzaken.
Hoewel dit verbod in het belang van de consument is, heeft het gevolgen voor de cosmetica-industrie. CMR-stoffen die niet in cosmetica mogen worden gebruikt, mogen vanaf de datum dat het verbod van kracht wordt niet meer op de EU-markt worden aangeboden. Voor bedrijven kan het moeilijk zijn om aan deze bepaling te voldoen, omdat er meestal weinig tijd zit tussen de toevoeging van een nieuwe verboden stof en de ingangsdatum van het verbod. In het meest recente geval werd de wijziging in oktober 2021 vrijgegeven en trad deze in maart 2022 in werking.
Vanwege dit korte tijdsbestek moeten fabrikanten, distributeurs en detailhandelaren samenwerken om producten te identificeren die deze stoffen bevatten en deze te verwijderen uit de productie, distributie, online marktplaatsen en fysieke winkels.
Elke partij is natuurlijk verantwoordelijk voor zijn eigen rol - d.w.z. de fabrikant moet stoppen met het produceren van het product of het opnieuw samenstellen, de distributeur moet stoppen met het leveren van het product en de detailhandel moet stoppen met het verkopen van het product. Maar er zijn enkele vragen over de vraag of de fabrikant verantwoordelijkheden heeft voor een product gedurende zijn hele levenscyclus. Dit zou ertoe kunnen leiden dat fabrikanten verder moeten gaan dan alleen het stoppen van de productie en het opnieuw samenstellen van producten, tot het actief verwijderen van verboden stoffen van de markt. Daarnaast kunnen ze ook verantwoordelijk worden gehouden voor het informeren van distributeurs over de noodzaak van een terugtrekking van de markt of een terugroepactie.
Hoewel de plichten van elke partij soms dubbelzinnig kunnen zijn, is het belangrijk dat fabrikanten zich bewust zijn van hoe hun verantwoordelijkheden kunnen uitbreiden als een van hun producten een nieuw verboden stof bevat. Cosmeticawetten hebben bijna altijd voorrang op contractuele overeenkomsten tussen verantwoordelijke personen en distributeurs.
Dat betekent dat fabrikanten nog steeds in gebreke kunnen worden gesteld als hun distributeurs nalaten om producten van de markt te halen, ongeacht of de fabrikant de productie van het product heeft stopgezet.
Als gevolg hiervan moeten fabrikanten alle noodzakelijke stappen nemen om ervoor te zorgen dat een product volledig uit de handel wordt genomen en een schadelijke terugroepactie wordt voorkomen. Dit houdt in dat ze expliciet met distributeurs moeten communiceren over welke producten getroffen zijn en uit de handel moeten worden genomen. Fabrikanten moeten ook overwegen om met consumenten te communiceren over welke producten getroffen zijn en hoe ze de situatie gaan oplossen, of dat nu inhoudt dat ze de productie van het product staken of het product opnieuw samenstellen zonder de verboden stof.
Aangezien de Commissie CMR-stoffen regelmatig herziet, zal de lijst met verboden materialen waarschijnlijk groeien. Slimme fabrikanten kunnen samenwerken met externe experts - zoals Sedgwick brand protection, die meer dan 25 jaar ervaring hebben met het plannen en beheren van terugroepacties - om een plan op te stellen voor het uitvoeren van noodzakelijke terugroepacties en om ernstige schade aan hun merken te voorkomen.