Door Max Koonce, chief claims officer
Het oorspronkelijke uitgangspunt van de werknemerscompensatie, de "Grand Bargain", is consistent gebleven sinds het begin in het begin van de20e eeuw.
Er zijn uitzonderingen en variaties geweest op de definitie van ziekte- en letseldekking, soorten voordelen en in welke mate deze van toepassing zijn, en de waarde van de voordelen. Deze oorspronkelijke constructie is echter blijven bestaan gedurende de generatie-, industriële, technologische, maatschappelijke en culturele verschuivingen/groei van de afgelopen meer dan 100 jaar.
De toekomst van werknemerscompensatie zal ongetwijfeld worden beïnvloed door de wereldwijde gezondheidscrisis van COVID-19. In zijn boek 'Scenario's voor de jaren 2030: Threats and Opportunities for Workers' Compensation Systems, deelt Dr. Rick Victor zes punten om rekening mee te houden wat betreft de toekomst van het systeem van werknemerscompensatie: demografische veranderingen in de beroepsbevolking, hervorming van de gezondheidszorg, solvabiliteit van SSDI, fiscale problemen op overheidsniveau, toenemende druk van de globalisering en hervorming van wet- en regelgeving. Sinds begin 2020 hebben we veranderingen gezien in elk van deze zes punten, maar drie springen eruit als overwegingen voor de toekomst.
Personeel
De demografische ontwikkeling van de beroepsbevolking heeft de afgelopen ruim 2 jaar grote gevolgen gehad. Sommige van deze veranderingen waren al voorspeld door experts, zoals het vertrek van de babyboomgeneratie uit het arbeidsproces. Maar veel andere veranderingen waren dat niet, zoals de overgang naar meer telewerkers, de schommeling van de werkloosheid van hoog naar extreem laag binnen een periode van 2 jaar en een recordaantal vacatures. Deze veranderingen hebben invloed op de verwachtingen van werknemers, de vaardigheden van de beroepsbevolking, extreem wisselen van baan en de duur van de baan, wat op zijn beurt weer invloed heeft op werknemerscompensatieclaims en de resultaten daarvan.
Gezondheidszorg
Zoals te verwachten was tijdens een pandemie, stond de gezondheidszorg in het middelpunt. De toegang van patiënten tot gezondheidszorginformatie door technologische vooruitgang hielp en belemmerde tegelijkertijd de vooruitgang naar een vertrouwenwekkende en heilzame gezondheidszorgomgeving. Aan de ene kant kunnen patiënten via portaalsites van zorgverleners direct toegang krijgen tot elektronische patiëntendossiers, testinformatie en meer en hebben ze toegang tot telegezondheidszorg, wat tijdens de pandemie in een stroomversnelling kwam. Aan de andere kant is niet alle online beschikbare informatie betrouwbaar of gerenommeerd, wat heeft geleid tot een afname van het vertrouwen in de gezondheidszorg als geheel volgens de Robert Wood Johnson Public Health Survey van mei 2021.
Als we nadenken over de toekomst van de werknemerscompensatie, moeten we ons buigen over de voordelen en uitdagingen van telezorg. Telezorg is een succesvolle zorgoptie en is een nuttige methode voor specifieke zorg bij werknemerscompensatie. Alles wijst erop dat virtuele zorg een blijvertje is. Verwacht dan ook dat telezorgoplossingen voor werknemerscompensatie zullen blijven bestaan en nog geavanceerder en geïntegreerder zullen worden.
De volgende stap die wordt gezet door het nieuwe vertrouwen in technologie is het gebruik van gegevens van medische apparaten in oplossingen voor de gezondheidszorg, zowel in de dagelijkse zorg als in schadeclaims voor werknemers. Medische gegevens van apparaten zoals telefoons en smartwatches zullen nuttig zijn bij het monitoren van herstel bij patiënten - met name bij schadeclaims voor werknemers, waar het verbeteren van de terugkeer naar werk afhankelijk is van zorgvuldig bijhouden. De schade-industrie kan profiteren van een rijkere dataset op het gebied van gezondheid door de datamodellering te veranderen en zich te richten op proactieve zorg om te voorkomen dat letsel ontstaat en op het verbeteren van hiaten in de prestaties op het gebied van veiligheid en claims.
Op dit moment ondersteunt nog niet elke staat het gebruik van apparaatgegevens in gezondheidszorgzaken en -claims, maar in de toekomst is een bredere toepassing mogelijk naarmate de systemen voor gegevensbeveiliging geavanceerder worden. Zorg- en zorgverleners moeten betrokken worden bij dit proces om regelgevers te helpen en te pleiten voor een bredere toepassing van deze technologie.
Wetgeving/regelgeving
Tijdens de pandemie kregen wet- en regelgeving voor COVID-19 meer aandacht in de werknemerscompensatie-industrie. Talrijke staten vaardigden via wetgeving of uitvoeringsbesluiten vermoedens van vergoedbaarheid voor COVID-19 uit. Deze regelingen varieerden wat betreft de werknemers die onder de regeling vielen, waarbij sommige staten zich concentreerden op werknemers in de gezondheidszorg en eerstehulpverleners, terwijl in andere staten het vermoeden van toepassing was op iedereen die buitenshuis werkte. Deze verruiming van de veronderstellingen voor COVID-19 in de systemen van werknemerscompensatie riep de vraag op naar "socialisatie van risico's" - werkgevers die eigenaar worden van zoiets alomtegenwoordigs als een wereldwijde pandemie - in tegenstelling tot de focus van werknemerscompensatie op risico's die rechtstreeks verband houden met het werk.
Werkgevers werden ook geconfronteerd met een groot aantal nieuwe wetten en regels op het gebied van ziekteverzuim/arbeidsongeschiktheid. Veel werkgevers gingen de uitdaging aan en integreerden een op de werknemer gericht geïntegreerd zorgproces om te zorgen voor ondersteuning van werknemers via werknemerscompensatie of ziekte/verlof/arbeidsongeschiktheid. Het werd duidelijk dat een holistische focus op de werknemer effectief kan zijn terwijl de transparantie in rapportage en management tussen afdelingen behouden blijft. De pandemie dwong tot betere analyses en het bijhouden van gegevens om de status van uitkeringsrapportages te bepalen, wat over het algemeen leidde tot een grotere focus op de totale gezondheid en veiligheid van werknemers binnen uitkerings- en werknemerscompensatieprogramma's. Medelevende zorg door middel van een geïntegreerde aanpak waarbij werknemers op de eerste plaats komen, kan deel uitmaken van het "nieuwe normaal".
De Occupational Safety and Health Administration (OSHA) gaf richtlijnen voor naleving en regels voor COVID-19 die soms verwarrend leken. Is COVID-19 bijvoorbeeld wel of niet te registreren; welke veiligheidsrichtlijnen zijn er momenteel van kracht; masker of geen masker. Verder blijft het in het algemeen onduidelijk of COVID-19 een arbeidsrisico is voor alle industrieën.
Hoe de sector heeft gereageerd op de afgelopen meer dan 2 jaar zal de toekomst van de werknemerscompensatiesystemen beïnvloeden. Natuurlijk is er geen glazen bol. Het doel van het kijken naar het verleden en de huidige omstandigheden om af te leiden wat er in het verschiet ligt, is om nu plannen te maken voor robuuste werknemerscompensatieprogramma's die klaar zijn voor de toekomst. In elke factor voor verandering is er ruimte voor werkgevers om bij te dragen, invloed uit te oefenen en deel te nemen aan die toekomst. De focus ligt op het bevorderen van een veilige en productieve werkomgeving voor werknemers en het garanderen van een eerlijk en rechtvaardig administratief proces om werkgerelateerd letsel aan te pakken.
> Meer informatie - Bekijk hier een uitgebreide versie van deze blog.