Zoals elke manager weet, zijn functiebeschrijvingen een noodzakelijk hulpmiddel om de meest geschikte en gekwalificeerde kandidaten te koppelen aan vacatures, terwijl 'ongekwalificeerde' kandidaten worden geweerd. Dit betekent dat veel functiebeschrijvingen worden geschreven om kandidaten uit te sluiten in het sollicitatieproces en niet erg bruikbaar zijn om te bepalen wat de feitelijke, functionele onderdelen van een functie zijn of wanneer een geblesseerde werknemer weer aan het werk kan.
Functionele functiebeschrijvingen zijn een cruciaal onderdeel van het werkhervattingprogramma van een organisatie. Ondanks hun nut voor werknemerscompensatie hebben de meeste werkgevers geen functionele functiebeschrijvingen of, als ze die wel hebben, zijn ze niet bijgewerkt of gemakkelijk toegankelijk voor schade-experts, specialisten op het gebied van terugkeer naar werk en verpleegkundige casemanagers. Dit kan leiden tot hogere kosten voor werkgevers als hun geblesseerde werknemers langer dan nodig werkloos blijven.
Wat is een functionele functiebeschrijving?
Functionele functiebeschrijvingen bevatten details over de fysieke vereisten van een bepaalde baan en over bepaalde bewegingen die werknemers tijdens hun werk kunnen tegenkomen. Een werkgever kan denken dat hij een functionele functiebeschrijving heeft als hij een aantal fysieke vereisten opsomt, zoals het vermogen om 50 pond te tillen, maar die informatie alleen is onvoldoende. Functionele functiebeschrijvingen gaan een stap verder dan traditionele functiebeschrijvingen door de handelingen en activiteiten van een baan te noteren en deze op te splitsen in categorieën. Bijvoorbeeld, het opnemen van bewegingen zoals bukken, draaien, draaien of traplopen en het vermelden hoe vaak deze activiteiten worden uitgevoerd tijdens een job maken een functionele functiebeschrijving.
Hoe worden ze gebruikt?
Zonder een functionele functiebeschrijving kan de behandelend arts alleen afgaan op de informatie die de geblesseerde geeft of aannames doen om zijn of haar terugkeer naar het werk te bepalen. In het geval van een schilder die geblesseerd is geraakt, kan de arts bijvoorbeeld aannemen dat het werk het beklimmen van ladders vereist en de werknemer tijdens zijn herstel van het werk afhouden. De schilder kan echter tijdelijk weer aan het werk door op ooghoogte of lager te schilderen, terwijl collega's het werk doen waarvoor een ladder nodig is.
Door toegang te hebben tot de functionele functiebeschrijving van een werknemer kan de terugkeer naar werk specialist, verpleegkundige casemanager of schade-examinator helpen om discussies met de zorgverlener en de werkgever te vergemakkelijken over de functionele vaardigheden die nodig zijn om tijdelijke lichte dienst aan te bieden of om terugkeer naar volledige dienst goed te keuren.
Functionele functiebeschrijvingen maken
Er zijn een aantal manieren waarop werkgevers functionele functiebeschrijvingen kunnen maken.
De traditionele manier is dat een specialist op het gebied van terugkeer naar werk de cliënt telefonisch adviseert en de fysieke functievereisten bespreekt. De specialist ontwikkelt dan een functionele basisbeschrijving op basis van het gesprek met de personeelsafdeling of supervisor van de cliënt.
Een andere aanpak is om een gecertificeerde ergonoom de beschrijving te laten maken. In dit geval gaat de ergonoom naar de werkgever toe. Hij of zij gebruikt gereedschap en meetapparatuur om krachten en frequentie te bepalen en verwerkt deze bevindingen in de functionele functiebeschrijving.
De laatste manier om een functionele functiebeschrijving te maken is door gebruik te maken van geavanceerde software die eenvoudig taken kan analyseren. Software, zoals MyAbilities, kan mobiele telefoonvideo's opnemen van een werknemer die zijn of haar werk uitvoert en de activiteit analyseren met behulp van AI-technologie. Deze software geeft ook feedback over de fysieke vereisten van een baan en de frequentie waarmee deze worden uitgevoerd. Deze specifieke aanpak heeft bewezen zeer nauwkeurig te zijn.
Functionele functiebeschrijvingen zijn voor werkgevers een belangrijk onderdeel van hun terugkeerbeleid. Ze kunnen het verschil maken bij het bepalen van de duur van het ziekteverzuim en kunnen ervoor zorgen dat werknemers zo snel en veilig mogelijk terugkeren naar tijdelijke lichte dienst of volledige dienst.